साउन २७, २०७९
धान र गहुँको उन्नत बीउबिजन उत्पादनमा कैलाली जिल्ला आत्मनिर्भर भई उत्पादित बीउ जिल्ला बाहिर समेत निर्यात हुन थालेको छ । जिल्लामा वर्षभरमा झण्डै ३६ हजार क्विन्टल धान र ४५ हजार क्विन्टल गहुँको उन्नत बीउ आवश्यकता रह...
कञ्चनपुर | जेठ २८, २०७९
१०० रुपैयाँमा पेटभरि खाना ! त्यो पनि एसी कोठामा बसेर । अचम्म लाग्न सक्छ । कसरी सम्भव छ ? तर कञ्चनपुरको महेन्द्रनगरका चक्र मिश्रले विगत ९ वर्षदेखि १०० रुपैयाँमै खाना खुवाउँदै आएका छन् ।
बिहान ४ बजे उठ्ने, नित्यकर्म सकेर ५ बजे महेन्द्रनगर बजारको ४ नम्बर गल्लीमा आउनु उनको दिनचर्या हो । २०७० सालदेखि उनी र उनकी पत्नी भागिरथी मिश्रको दिनचर्या यसरी नै चलिरहेको छ ।
मिश्र दम्पतीले ‘हाम्रो भोजनालय’ सञ्चालन गर्दै आएका छन् महेन्द्रनगरमा । उनले १०० रुपैयाँमा खाना खुवाउँछन् ।
१०० रुपैयाँमा खानाभन्दा ग्राहकको दिमागमा आउन सक्छ – स्टीलका थोत्रा थाल, कचौरा, त्यसमाथि भात, दाल र तरकारी एकै ठाउँमा राखेर ल्याएको तर होइन । उनले खुवाउने खाना ३ तारे होटलको झल्को दिने खालको छ ।
काँसको थाल, काँसकै कचौरा, स्थानीय जिरा मसिनो चामलको भात, दाल, अचार, मही, आलुको भुजिया, घ्यू र ३ वटा छुट्टाछुट्टै कचौरामा विभिन्न परिकारहरू हुन्छन् ।
महेन्द्रनगर जस्तो गर्मी ठाउँमा उनले ४ वटा ‘एसी’ (वातानुकूलित) जोडेका छन् । खाना खान आउने ग्राहकलाई गर्मी नहोस् भन्ने उद्देश्यले एसी जडान गरिएको व्यापारी मिश्रले बताए ।
खाना खाने ठाउँदेखि भान्सासम्म चटक्क सफा बनाएर राखिएको हुन्छ भने हात धुने धाराहरूमा पनि हात धुनका लागि तरल साबुन (ह्यान्ड वास) राखिएको छ ।
उनले अहिले ९ जनालाई रोजगारी दिएका छन् । विगत ९ वर्षदेखि हालसम्म पनि १०० रुपैयाँमा सादा खाना खुवाउँदै आएका छन् उनी । दही खाना ११०, मटन खाना २२० रुपैयाँमा खुवाउँदै आएका छन् ।
हाम्रो भोजनालयमा एउटा नियम छ – जसले खाना फाल्छ, उसले थप १०० रुपैयाँ जरिवाना गरेर २०० रुपैयाँ तिर्नुपर्ने । विगत ९ वर्षमा २ जनालाई मात्र जरिवाना तिराएको उनले लोकान्तरलाई बताए ।
‘अहिलेसम्म यो नियमलाई सबैले पालना गर्नुभएको छ तर पनि यतिका वर्षमा २ जनलाई थप दस्तुर तिराएका छौं,’ सञ्चालक मिश्रले भने, ‘सबैले अनुशासित भएरै खाना खानुहुन्छ ।’
उनले दैनिकजसो तरकारीको मेनु पनि फरक–फरक गर्दै आएका छन् । उनले धेरैजसो सिजनमा उत्पादन हुने तरकारी खुवाउँदै आएका छन् । पौष्टिक आहारलाई पनि मध्यनजर गरेर गेडागुडी, छोले, मही लगायतका अतिरिक्त खानेकुरा पनि थप गर्ने गरेका छन् । उनले खानाको साथमा सित्तैमा झानेको मही, खिर र डुप्का फरक–फरक दिनमा दिने गरेका छन् ।
उनले दैनिक अधिकतम १ हजार २०० जनालाई खाना खुवाएका छन् भने दैनिक ४००–५०० जनालाई खाना खुवाउँदै आएका छन् । बिहान ८ बजेदेखि अपराह्न ४ बजेसम्म बिहानको खाना तालिका हो भने साँझ ६ बजेदेखि राति १० बजेसम्म साँझको खाना तालिका राखिएको छ ।
महेन्द्रनगरका मजदुरदेखि कहिलेकाहीँ आउने मन्त्रीसम्म उनको होटलका ग्राहक हुन् । ‘मन्त्रीज्यूहरू पनि खाना खान आउनुहुन्छ, मजदुर, वकिलहरू, नेताहरू आउनुहुन्छ । यहाँका ठूला होटलका सञ्चालकहरू हाम्रा दैनिक ग्राहक हुनुहुन्छ,’ सञ्चालक मिश्रले लोकान्तरसँगको कुराकानीमा भने, ‘आफ्नो होटलको खाना छाडेर हाम्रोमा आउँदा सन्तुष्टि र खुशी लाग्छ ।’
महेन्द्रनगर मात्रै होइन, मिश्रको भोजनालय आसपासका जिल्लामा पनि प्रसिद्ध छ । विशेष गरेर विवाह भोजमा पनि भोजनालयमा अर्डर आउने गरेको छ । त्यसका लागि गाडी भाडाबापत १५ रुपैयाँ थप गरेर धनगढीसम्म पनि खाना खुवाउने गरेको उनले बताए ।
महेन्द्रनगर बजारमा पहिला खाना महंगो भएकाले त्यसलाई चिर्नको लागि शुरू गरेको भोजनालयमा पैसा नहुने र अशक्तलाई सित्तैमा खुवाएर पठाउने गरेको सञ्चालक मिश्रले बताए ।
‘अशक्त र केही पैसा नभएर खान आउनेलाई पनि सित्तैमा खाना खुवाएर पठाउने गरेका छौं,’ मिश्रले भने, ‘दैनिक ४–५ जनालाई खुवाएर पठाउँछौं ।’
बीचका बिचौलियाको मारमा किसान नपरुन् भनेर भोजनालयलाई आवश्यक पर्ने तरकारी, चामल लगायतका सामग्री सिधैं किसानको खेतबाट ल्याउने गरेका छन् उनले । दैनिक २५० जनाभन्दा कमले खाना खाए घाटा हुने गरेको उनले बताए ।
‘अहिले सामान यति महंगो भइसक्यो तर पनि हामीले पैसा बढाएका छैनौं । बरु कम फाइदा लिने तर पैसा नबढाउने हाम्रो उद्देश्य हो,’ उनले भने, ‘दैनिक २५० जनालाई खाना खुवाएनौं भने त घाटामा जान्छ ।’
सधैं खाना खाने व्यक्तिहरू धेरै नहुने भएकाले कतिपय अवस्थामा घाटामा जाने गरेको उनले बताए । २०७० सालमा व्यापार शुरू गर्दा पहिलो दिन २०० भन्दा धेरै व्यक्तिलाई खसीको मासुुसहित खाना सित्तैमा खुवाएको उनकी पत्नी भागिरथी मिश्रले बताइन् ।
‘हामीले शुरूआत गर्दा २०० जनालाई मासुभात सित्तैमा खुवाएका हौं । विज्ञापन गर्न होइन, सेवा गर्न खुवाएका थियौं,’ भागिरथीले लोकान्तरलाई भनिन्, ‘हाम्रो नाफा कमाउनेभन्दा पनि सेवा हो, कम पैसामा पनि खान सकिन्छ भन्ने उदाहरण दिन खोजेका हौं ।’
धान र गहुँको उन्नत बीउबिजन उत्पादनमा कैलाली जिल्ला आत्मनिर्भर भई उत्पादित बीउ जिल्ला बाहिर समेत निर्यात हुन थालेको छ । जिल्लामा वर्षभरमा झण्डै ३६ हजार क्विन्टल धान र ४५ हजार क्विन्टल गहुँको उन्नत बीउ आवश्यकता रह...
रूपन्देहीको देवदहकी सरू अधिकारीको बुटवलमा १४६ सदस्यीय परिवार छ । अविवाहित सरू वृद्धवृद्धादेखि साना बालबालिकाकी अभिभावक/अभियान्ता हुन् । मानव सेवा आश्रम लुम्बिनी प्रदेश संयोजक अधिकारी सडकबाट उद्धार गरेर आश्...
धरान घर भई भक्तपुरको सूर्यविनायक नगरपालिका–५ कटुञ्जे बस्ने ३० वर्षीय राजेश गुरागाईं बिहान ६ बजे फोहर संकलनका लागि निस्कन्छन् । विगत ३ वर्षदेखि उनको दिनचर्या यसरी नै चलिरहेको छ । बिहान ६ बजे मध्यपुरथि...
व्यक्तिगत स्वामित्वमा रहेको जमिनमा सप्तकोशीका छालहरू कुद्न थालेको दशकौं बितिसकेको छ । सप्तकोशीको बहावकै गतिमा कोशी पीडित नागरिकहरू न्यायको खोजीमा छन् तर सुनुवाइ भइरहेको छैन । भारतले कोशी बराजको ढोका बन्द ...
सवारीसाधन चलाउने चालकको काम संवेदनशील हुन्छ । त्यसमा पनि विशिष्ट पदधारण गरेका व्यक्तित्व सवार हुने सवारीसाधन चलाउने चालकका लागि विशेष अनुशासन र संवेदनशीलता हुन्छन् । १ नम्बर प्रदेशमा भीआईपी मध्येकै पद मुख्य...
दरिलो अठोट र इच्छाशक्ति भएकी प्रतिमा पन्थले सफलताको शिखर चुमेकी छन् । रूपन्देहीको तिलोत्तमाकी पन्थलाई पाइला–पाइलाको तिरस्कारले झनै सफल बनाएको छ । पीडाको पहाड जितेर उनी सफलतामा पुगेकी हुन् । ति...
शिक्षा सामाजिक रूपान्तरण र आर्थिक समृद्धिको मेरुदण्ड हो । ज्ञान, सीप, संस्कार र स्वभाव निर्माण तथा परिस्कार शिक्षाका कार्य हुन् । नेपालको शिक्षा प्रणाली गुरुकूल हुँदै आधुनिक बहुविश्वविद्यालयको युगमा छ । तर उच्च शिक्ष...
‘हामी फेरि पैतृक पूँजीवादको बाटोमा फर्किरहेका छौं । जहाँ अर्थव्यवस्थाको लगाम केवल सम्पत्तिवालाहरूको हातमा मात्र होइन, बरू विरासतमा प्राप्त सम्पत्तिका मालिकहरूको हातमा हुनेछ । जहाँ तपाईंको जन्म, तपाईंको म...
बेलायतको आधुनिक राजनीतिक इतिहासमा धेरै नेताहरू लामो समयसम्म प्रधानमन्त्री वा पार्टीको नेता भएको देखिँदैन । सत्तापक्ष मात्रै होइन, कुनै पनि पार्टीको प्रमुखबाट एकपटक हटेपछि वा असफल भएपछि पुनः त्यहीँ पदका लागि उ...